Vanaf vrijdag 16 oktober worden de stembrieven voor de Sociale Verkiezingen 2020 verspreid op de BASF TBE. Je kan je stem uitbrengen vanaf die dag t.e.m. dinsdag 24 november. Op basis van de resultaten worden de mandaten voor arbeiders en bedienden in het CPBW en de Ondernemingsraad opnieuw verdeeld onder de drie vakbondsfracties. In aanloop van de verkiezingen zullen we onze kandidaten ‘in the picture’ zetten met een kort interview. We geven nu het woord aan Jan Vlegels: procesoperator op de steamcracker en plaatsvervanger in de Ondernemingsraad.

Dag Jan, kan je jezelf even kort voorstellen?

Uiteraard. Mijn naam is Jan Vlegels, ik ben 36 jaar en werk als productiearbeider in de A-ploeg van de steamcracker. Geboren ergens diep in het Waasland, maar ondertussen getogen in Antwerpen. Hoewel ik uiteraard quasi de gehele kelk ledig op het werk, is er vaak nog een tikkeltje energie over om m’n koersfiets van stal te halen of om de lokale horeca te steunen. Koken voor vrienden, (verre) reizen maken of “helemaal niets”, doe ik ook graag.

Al sinds mijn jeugd heb ik last van chronische ergernis over alles wat onrechtvaardig is. Gelukkig kan ik dat door de band genomen omzetten in positief engagement. Daarom ook dat ik me als personeelsvertegenwoordiger inzet voor de belangen van de collega’s.

Je komt bij de sociale verkiezingen op voor het ABVV. Waarom kies je voor de rode vakbond?

Omdat het ABVV zich niet beperkt tot het verplaatsen van punten en komma’s, maar ook de ongelijke machtsverhoudingen op de werkvloer en in de maatschappij wil aanpakken. Als syndicalist is het belangrijk om te begrijpen dat we in een klassenmaatschappij leven. “De 1%” worden rijker door hun winsten te maximaliseren, en zonder tegengewicht van vakbonden leidt dit tot o.a. slechtere loon- en arbeidsvoorwaarden. Maar ze hebben ónze arbeid nodig om hún winsten veilig te stellen. Door ons te organiseren kunnen we die kracht aangrijpen om sociale vooruitgang voor ons, als werknemers, te realiseren. Via sociaal overleg, of met actie als het moet. Dat besef, is het meest aanwezig bij het ABVV.

Het ABVV noemt zich socialistisch. Voor mezelf betekent dit de overtuiging dat een andere samenleving, zonder uitbuiting en miserie, nodig én mogelijk is. Ver weg dus van het neoliberalisme van de Rousseau’s en Magnette’s van deze wereld. Zij komen immers niet verder dan de ambitie om het kapitalisme te beheren door er hier en daar een scherp kantje af te veilen. Niet iedereen denkt daar zo over binnen het ABVV. Maar we zijn een democratische vakbond, vorm gegeven door honderdduizenden leden en militanten, waar discussie en debat over de invulling van het concept “socialisme” mogelijk is.

Welke rol heb je tot nu toe opgenomen binnen het ABVV-team?

Sinds 2016 heb ik een plaatsvervangend mandaat in de Ondernemingsraad. Daar heb ik samen met de andere gemandateerden vanuit een syndicale invalshoek de economische informatie onder de loep genomen. Ook over zaken als het arbeidsreglement en het demografiefonds hebben we onze zeg. Daarnaast participeer ik aan de IDA-commissie, die gaat over de “plaatsing” van de nieuw aangeworven productiemedewerkers.

In de achtergrond heb ik samen met andere ABVV-militanten gewerkt aan de communicatiekanalen van het ABVV op de BASF-TBE. Ik schrijf artikels voor onze nieuwsbrief “Over De Rooie”, en zet me in voor o.a. de website en de Facebook-pagina. Ik speel ook een trekkende rol in de campagne van de vakbonden voor een betere busverbinding voor shiftmedewerkers tussen Antwerpen en BASF.

De voorbije jaren heb ik ook getracht om op regelmatige basis een bezoek te brengen aan collega’s van enkele andere bedrijven op de site. De coronacrisis heeft dit voor een poos onmogelijk gemaakt. Maar het zijn vooral restrictieve maatregelen van de BASF-directie die de bewegingsvrijheid van gemandateerden als mezelf aan banden leggen. Strijdbare ABVV-afgevaardigden zijn hen een doorn in het oog. We zullen ons blijven verzetten tegen deze inperking van syndicale vrijheden!

Wat vind je de belangrijkste verwezenlijkingen van het ABVV in de voorbije periode?

In het algemeen en over de jaren bekeken: dat de onze brutolonen sterker zijn gestegen dan de norm in ons land, en dat we stap voor stap arbeidsduurvermindering hebben kunnen realiseren. Brutolonen zijn de meest zekere vorm van verloning en dragen bij tot solidariteit binnen de werkende klasse. De afgelopen jaren hebben we in shift 5 verlofdagen extra afgedwongen (in dagregime: 3 dagen + 1 zelf gefinancierde dag), in de vorm van “demografiebudgetdagen”, wat onze wekelijkse arbeidsduur onder de 36u/week brengt. Dat is extra ruimte om te léven! Dat het vandaag veiliger werken is op een chemische site als BASF, is voor een niet onbelangrijk deel te danken aan het werk van onze CPBW-gemandateerden.

Ook de nationale staking van woensdag 13 februari 2019, toen we op de site met meer dan 500 stakers waren, was een belangrijk succes. Het (tijdelijk?) behoud van de landingsbanen werd er alvast mee afgedwongen.

Voor dit alles was het uiteraard noodzakelijk dat we goed konden samen werken met de andere vakbonden. Maar deze verwezenlijkingen zijn er niet in het minst gekomen door júllie. Door vakbondslid te worden, door te stemmen op het ABVV, door deel te nemen aan acties,…. Zonder dat, stonden we als vakbondsafgevaardigden slechts te roepen in de woestijn.

Welke zaken moeten volgens jou anders op de site? Waarvoor wil jij je persoonlijk inzetten?

Wat mij betreft mag er héél wat anders verlopen op de site 😊. Te beginnen met meer inspraak en zeggenschap van de mensen op de vloer. Tijdens de lockdown werd meer dan ooit duidelijk dat het gewone werkvolk de fabrieken draaiende houdt. Maar alle belangrijke beslissingen worden wel door de “mannen in maatpak” genomen. Dat doet me al eens steigeren 😉

Maar om iets heel concreet te noemen: het zorgbeleid op BASF moet een andere invulling krijgen. Oudere werknemers met vele jaren anciënniteit die looncategorieën verliezen als ze zich willen blijven inzetten, maar dan wel in een meer haalbare functie; dat kan voor mij écht niet. Ziek zijn is géén verzuim, terwijl de nieuwe “opvolgingsstrategie” wel hiervan vertrekt.

Daarnaast worden de jongeren op de site tegenwoordig soms te veel gepusht om op korte tijd zoveel mogelijk informatie te verwerken. Dat zorgt voor stress en faalangst. We ijveren dan ook voor trajecten op maat.

Als ik opnieuw verkozen word in de Ondernemingsraad, dan zal ik uiteraard m’n uiterste best doen om de belangen van het personeel centraal te stellen in dit orgaan. Ik wil me ook meer verdiepen in de wijze waarop de chemische industrie kan vervellen tot een CO2-neutrale sector. Ook dit is een thema dat aan bod komt in de Ondernemingsraad.

Eenheid op de vloer draag ik hoog in het vaandel, en dus zal ik me altijd verzetten tegen discriminatie, pesterijen, racisme en seksisme.

En tot slot denk ik dat het essentieel is om een vertrouwensbasis op te bouwen tussen de medewerkers in de bedrijven en hun personeelsvertegenwoordigers. Een sterk ABVV, met een nieuwe generatie van gemotiveerde militanten, is hiervoor de beste garantie.

Stem 3, stem ABVV!

Hartelijk bedankt en respect voor je engagement!

Dit interview werd gepubliceerd in "Over De Rooie Special Edition - Sociale Verkiezingen 2020 (4)".

Het voorstellingsfilmpje van Jan