Een vurig piket

Vanaf 5u30 ’s morgens tot 12u ’s middags blokkeerden we met een 30-tal ABVV-militanten van BASF, EuroChem, Air Liquide en INEOS poort 6 van de BASF-site.

Ook de andere vrachtwageningangen van de site waren afgespannen, wat de logistieke keten grondig verstoorde. Verspreid over BASF en EuroChem waren er een 250-tal stakers, waarbij er op enkele bedrijven/diensten een sterke opvolging was. Zo is er op het tankpark van BASF geen enkel schip geladen of gelost door hoge deelname aan de staking. De logistieke afdeling Regio Noord had eveneens amper medewerkers ter beschikking.

Het opstellen van het piket gebeurde spijtig genoeg niet zonder provocaties vanwege een verantwoordelijke van het management. Men meende ons een verbod op het maken van “piket-vuur” te kunnen opleggen. Hoewel iedereen zich bij een staking de beelden van vuurkorven en -vaten voorstelt, is de BASF-directie blijkbaar van mening dat ze deze tradities eenvoudigweg kan verbieden. Daar konden we niet mee instemmen, en dus ging het piket gepaard met vuur en rook.

Slongs Dievanongs op bezoek

Doorheen de voormiddag kregen we bezoek van een tweetal ACV-militanten, waardoor er aan het piket toch eventjes een groene tint te zien was. Ook was er het bezoek van Charissa Parassiadis, beter bekend als “Slongs Dievanongs”, gezicht van de campagne “Trop is te veel”.

https://titv.be/

Deze campagne roept op tot een grote Nationale Betoging op 4 december in Brussel tegen de hoge energiefacturen waar de werkenden en hun gezinnen vandaag mee geconfronteerd worden. Daarnaast waren er solidariteitsbezoeken van militanten van de PVDA, de Linkse Socialistische Partij en er tekenden ook enkele klimaatactivisten present. “Omdat de strijd voor een leefbaar klimaat ook een sociale strijd is”, vertelden ze ons.

De “Gazet van Antwerpen” schrijft: “De havens lagen plat, er reden een pak minder trams en treinen, in veel bedrijven werd gestaakt en er waren blokkades. De vakbonden kunnen de stakingsdag van 9 november een succes noemen.” We kunnen het zelf niet beter verwoorden 😉.

Na de provinciale betoging in april, de grote nationale betoging in juni, en de algemene staking van 9 november komt de vraag: en hoe verder? We bevinden ons immers in een crisis waarbij de druk van de 1% rijksten om de facturen bij de werkenden en hun gezinnen te leggen alleen maar zal toenemen. Een doordacht actieplan van de vakbonden, dat er op gericht is om brede lagen van werkenden in de strijd te betrekken, zal noodzakelijk zijn. En tegelijk willen we de eisen die we naar voor brengen verder verduidelijken aan onze collega’s.

Onze eisen verder verduidelijkt:

1. Behoud en versterking van de automatische loonindexering.
Er werd in regeringskringen nog geen indexsprong of iets dergelijks beslist. We zijn er ons evenwel ten volle van bewust dat dit onder druk van de rechtse krachten in de regering, én het constant gelobby van werkgeversorganisaties – met VOKA op kop –snel kan veranderen.

De superwinsten van de voorbije periode werken immers sterk verslavend voor het patronaat, en als de winstmarges verder onder druk komen, zullen ze hun lobbywerk verder opschroeven. Desnoods zal de huidige regering vallen om het met een rechtsere regering wél te kunnen.
Daarnaast vinden we dat de index opnieuw een reële weergave van de levensduurte moet worden. Vandaag wordt er bijvoorbeeld geen rekening gehouden met brandstofprijzen.

2. Echte loonstijgingen / weg met de loonnormwet
Toepassing van de loonnormwet – of de “wet van 0%” – leidt ertoe dat er vandaag ruimte is voor -5,8% loonstijging. Loondalingen zullen er niet komen via deze wet; of daar gaan we toch vanuit. Maar het betekent wel dat er hoogstwaarschijnlijk tot 2026 geen enkele reële opslag mogelijk zal zijn. De laatste keer dat er een loonnorm van 0% was, in het IPA van 2013-2014, konden we ook op BASF geen brutoloonstijgingen afdwingen in de CAO van 2014-2015. Kortom; de loonnormwet hypothekeert ook de stijging van de lonen van BASF-medewerkers.
Zeker zo belangrijk: onze collega’s hebben partners, ouders, kinderen, vrienden familie enz. die in veel gevallen werken in sectoren waar de loonnorm als een harde wet wordt toegepast. Als we onze leden oproepen tot stakingsacties, is de solidariteit met wie werkt in sectoren met minder sterke vakbonden, cruciaal.

3. Ga het geld halen waar het zit: belast de megawinsten en de allerrijksten
Tot een derde van het BBP in België stroomde in 2019 naar belastingparadijzen: 172 miljard euro.

Winstmarges waren in 2021 historisch hoog. Niet omwille van afgunst, maar omdat de werkenden en hun gezinnen in alle onderdelen van hun leven geconfronteerd worden met tekorten, eisen we het sterker belasten van megawinsten en de grote fortuinen, én het aanwenden van deze middelen om de tekorten aan te pakken.

Het (gedeeltelijk) belasten van de overwinsten van energieproducenten, is een kleine stap, maar niet voldoende. Bovendien willen we eerst zien en dan geloven wat de beloofde overwinstbelasting op energieproducenten daadwerkelijk zal opbrengen.

4. Blokkeer de energieprijzen op het niveau van voor de energiecrisis
Het gezamenlijk aankopen van gas door de lidstaten van de Europese Unie, zal ten vroegste volgend jaar effect hebben. Als het er al komt. En het initiatief zal eerder het topje van onze energiefactuur afromen, in plaats van ze te verlagen tot het niveau van vóór de energiecrisis (voorjaar 2021). We zullen hier verder voor moeten strijden.

5. Nationaliseer de energiesector
Energie is een basisbehoefte van elke mens, én cruciaal om het economisch weefsel te voeden. De “vrije energiemarkt” heeft vooral bewezen dat ze niet werkt: niet om onze energiebehoefte tegen betaalbare prijzen te verzekeren, en niet om de nodige stabiliteit in de energievoorziening van onze economie te waarborgen.

Wij pleiten ervoor om de energiesector in publieke handen te nemen, en ze zo uit de klauwen van speculanten en (buitenlandse) multinationals te halen.