Stakingen doen werkgevers en regering pijn

De actiedag van 14 december heeft haar doel niet gemist. Honderden bedrijven in ons land leden productieverlies of moesten noodgedwongen de deuren sluiten door te weinig werkwilligen. Het bus-en tramnet van De Lijn werd grotendeels lamgelegd. Betogingen zoals in Leuven, acties bij o.a. het hoofdkantoor van het VBO in Brussel of de zetel van de MR in Namen, wegblokkades aan industriezones, enz. beheersten afgelopen vrijdag het nieuws. Ook in de Antwerpse chemie werd er gestaakt bij verschillende bedrijven.

De stakingsoproep van het ABVV op de BASF TBE werd goed opgevolgd: 130 ABVV-leden vroegen een stakingsvergoeding aan. Er was vrijdag opvallend weinig bedrijvigheid op de site. Het leek wel een weekenddag. Bij verschillende bedrijven was er grote zenuwachtigheid om de minimumbezettingen rond te krijgen. Geplande werken werden uitgesteld of vervroegd. De actie was een stevig schot voor de boeg. Eentje die bij onze directies nog wel even zal nazinderen.

Actie én informatie op BASF TBE

In overleg met de delegaties van ACV en ACLVB besloten we om aan de stakingsoproep een sensibiliseringsactie te koppelen. We deelden 's morgens aan de nacht en vroege ploeg en de dagmedewerkers (en nadien de opkomende late) een pamflet uit waar de vakbondseisen duidelijk in naar voor werden gebracht. Ook boden we de collega's "zure appels" aan, met als boodschap dat door de maatregelen uit het Zomerakkoord onze loopbaan wel heel zuur dreigt te worden. In het pamflet pleiten we voor het behoud van landingsbanen op 55 jaar, de mogelijkheid voor brugpensioen (SWT) op 58 jaar, een pensioenregeling voor zware beroepen zonder impact op het pensioenbedrag, het vrijwaren van onze anciënniteitsbarema's én vrije loononderhandelingen opdat we tot CAO's met volwaardige koopkrachtstijgingen kunnen komen.

Tussendoor bezochten we een reeks bedrijven op de site om aldaar de werkwilligen verder te sensibiliseren. Aan de bedrijfsleidingen gaven we de boodschap mee dat hun medewerkers een werkbare loopbaan verdienen. Het jarenlang inhakken op onze pensioenregelingen en het beknotten van het loonoverleg, geruggensteund door de werkgevers, heeft immers net het omgekeerde tot gevolg.

De strijd is nog niet gestreden...

De staking was dus ook duidelijk tegen de werkgevers gericht. Ze lobbyen bij de ministers voor het type maatregelen uit het Zomerakkoord, en vervolgens verstoppen ze zich achter de politici als we hen erover interpelleren. Toen we Wouter De Geest (CEO BASF en voorzitter van werkgeversorganisatie VOKA) onze petitie rond eindeloopbaan en pensioenen (met 1.200 handtekeningen van BASF-TBE-medewerkers) overhandigden, wees hij op de noodzaak om binnen het bedrijf naar oplossingen voor een werkbare eindeloopbaan te zorgen. Dat verontrust ons, gezien het overleg op de BASF TBE rond deze thema's zéér moeizaam verloopt door de starre houding van de werkgevers.

Zullen de acties effect hebben? Het VBO (Verbond van Belgische Ondernemingen) reageerde alvast een pak voorzichtiger dan wat we gewoon zijn van hen. Ze stelden "begrip te hebben voor de acties". Uiteraard vanuit een besef dat er onvrede broeit op vele werkplaatsen. Extra olie op het vuur zou de "gele hesjes sfeer", waar de VRT het over had in haar commentaar op de actiedag, alleen maar aanwakkeren. Tegelijk wil het VBO wel de uitvoering van het Zomerakkoord.

Het ABVV kondigde bij monde van enkele vakbondsleiders aan dat verdere acties onvermijdelijk zijn als het beleid niet wordt bijgestuurd. Van Michel II een sociale regering maken zal niet mogelijk zijn, maar door een strijdbaar actieplan kunnen we de steun voor het asociaal beleid doen afkalven en de regering verder isoleren. Dit zal ongetwijfeld een impact hebben op het politiek klimaat.